Dzieci w kościele - Forum

To właśnie mnie przeraża, złośliwi ludzie przychodzący na mszę dla dzieci i komentujący jak to dziecko nie może usiedzieć w miejscu itd. tacy z nas katolicy miłujący bliźniego? a jak przyjdzie co do czego to nóż nam z kieszeni wystaje a jad sączy się z ust.

Czy planujesz go zabrać na mszę przeznaczoną dla dzieci? Bo to też inaczej, oczywiście zależy, jak jest prowadzona taka msza...

Kiedy przeczytałam Twojego posta od razu przyszedł mi do głowy taki cytat" Pozwolcie dziateczkom przyjsc do mnie" :)

Zatem nawet, jeśli będzie Twój smyk niesforny, będzie się zachowywał głośniej, to jeśli masz potrzebę prowadzania go do Koscioła - prowadź:)

Może rzeczywiście zacząć od Mszy dla dzieci...

a wlasnie myslalam o zabraniu Jowitki ale sie powstrzymam chyba....



no moze na Palmowa ja wezme, wtedy jest duzo ludzi z wozkami na podworku wiec bedzie ok

U mnie w kościele szczerze powiedziawszy znaczącej różnicy między mszą dla dorosłych a dla dzieci niestety nie widzę, za wyjątkiem kazania, ale niestety bardzo dużo tzw mocherów pojawia się wtedy w kościele. Jednak ja nie przejmuje się tym co mówią inni.

W kościele obok nas oraz u tesciów w miejscowosci niby są msze dla dzieci ale niczym sięnie róznią od zwykłej.

Z Benkiem byłam kilka razy w kościele ale według mnie to nie ma sensu.Dziecko nie rozumie niczego,dla niego to jest nudne siedzieć w ławce i tylko wstawaći siadać.Nie mówię że nie będę z moimi dziecmi chodzić do kościoła ale zacznę jak będą cokolwiek rozumiały z tego co tam się dzieje.

Nie rozumiem tylko  postawy mojej tesciowej, dla której od urodzenia powinnam dzieci do kościoła prowadzac, by inni zobaczyli że chodzę.Nie rozumiem tego.Ja jeśli chcę to pójdę i w środku tygodnia a w niedzielę nie bo to robiedla siebie a nie  pod publikę.

Generalnie robienie czegokolwiek na pokaz to najlepszych zachowań nie należy, jedno co do niedzielnej mszy świętej, to udział w niej jest dla katolików obowiązkiem.

To chcesz ją do kościoła zabrać, czy na podwórko?

Małe dziecko nie ogarnia, dlaczego nagle wśród trawki i kwiatków ma siedzieć grzecznie w wózeczku, a nie biegać. Mam przykłady we własnej rodzinie, że dzieci na powietrzu były nie do opanowania, a we wnętrzu świątyni owszem, różnie bywało, ale przynajmniej wiedziały, co się dzieje. I nawet aktywność i pytania w większości spowodowane są tym, co dzieci zaobserwowały i służą poszerzaniu wiedzy i właściwych nawyków.

Moją siostrzenicę zabierałam do kościoła jeszcze zanim skończyła dwa latka, a jej mamie to odpowiadało, bo sobie nie radziła i wolała chodzić sama. Monisia mogła się poruszać blisko mnie, zadawać mi w każdej chwili pytania, byle szeptem i była grzeczna. Nie zawsze chciała klęknąć ze wszystkimi, za to raz przeklęczała pół Mszy  Ale jeśli to nie przeszkadzało innym w skupieniu, to jej nie zabraniałam 

Te Msze nawet nie powinny się różnić. Chcemy przecież dziecko przyzwyczajać do uczestnictwa w normalnej Mszy, a nie zabawiać. Dziecko należy do wspólnoty i nie powinno się mu zabraniać uczestnictwa w liturgii, ale musi też wiedzieć, że nie jest pępkiem świata i pewne normy je obowiązują.

I poproszę o Twoją definicję mohera, bo mam wrażenie, że raz się zaliczam, a raz nie 

PS: Wcięło mi poprzednią wersję, bo się Net rozłączył 

Ja jestem wierząca jednak od momentu narodzin mojej córeczki (ma 5 miesięcy) nie byłam na niedzielnej mszy. Mąż jest w naszym domu za granicą, a ja z racji wczesnego porodu w Polsce siedzę tutaj z córcią. Nie mam jej z kim zostawić, a robienie jak niektórzy rodzice- czyli stanie z wózkiem przed kościołem raczej do mnie nie przemawiało. Jest to taki okres, że jedyne co by dziecko z tego zimna wyniosło to choroba. Chociaż codziennie wieczorem przed snem zmawiam modlitwę taką dla niej, żeby się z nią oswoiła: "Dobranoc Boziu teraz idę spać, bo jutro raniutko znowu trzeba spać. Spokojnie i cicho prześpię całą noc. Po dniu pracowitym - Boziu dobranoc."

A jak szkoła będzie nudna też nie będzie chodził?

A z tym rozumieniem ... rozumie, tylko po swojemu  pod warunkiem, że faktycznie widzi, co się dzieje, a nie ma przed sobą głów (właściwie tyłków) innych osób, albo rozprasza je przyroda.

Jaśmino, trzy latka to i tak późno ;)  Śmiało możesz go brać, chociaż obawy są zrozumiałe.

Większość dzieci, które znam, była zabierana na Msze Św. od pierwszych tygodni życia. Żyją, mają się dobrze. Nie było powodu, by rodzice nie uczestniczyli w Eucharystii. W końcu zabierają dziecko do innych miejsc (urzędy, sklepy, domy znajomych, park, przychodnia) - a w każdym obowiązują określone zachowania. Dziecko "uczy się" religii od pierwszych dni życia tak, jak uczy się innych sfer. Przez naśladownictwo, jest bacznym obserwatorem i rozumie więcej niż się niejednemu dorosłemu wydaje.

To normalne, że dziecko może przeszkadzać, że się będzie nudzić, hałasować. A dorośli nie rozpraszają innych? Nie nudzą się? Grunt to wybrać odpowiedni kościół czy Mszę Św., byś nie czuła się skrępowana.  Msze dla dzieci są różne. Znajomi akurat takie małe dzieci zabierają na Msze dla dorosłych - bo dzięki temu sami więcej skorzystają. Dziecko także więcej może wynieść - patrzy jak Mszę Św. przeżywają rodzice, nie słyszy też żadnych dziwnych tekstów "o Bozi" tylko o Bogu (chociaż księża czy katecheci na szczęście rzadko mówią "Bozia").

Córeczki kuzynki niemal "wychowały" się w kościele, są z rodzicami od początku. Chociaż Msza Św. czasem była jednym spacerem po wnętrzu kościoła z rozbawionym maluchem. Ale one zapamiętały - że dla rodziców to miejsce było ważne, że uczestniczenie w Mszy Św. było czymś naturalnym. Poza tym pytania dziecka (gdy już dziecko mówi) o to, co się akurat dzieje przy ołtarzu sprawiają, że rodzice sami pogłębiają wiedzę.

Powodzenia ;)

Pamiętam jak byłam mała, kiedy chodziłam na mszę dzieci siadały na schodku który był podwyższeniem ołtarza, i to sprawiało nam niesamowitą frajdę, faktycznie niektórzy siedzieli tyłem do ołtarza, ale czy to w przypadku dzieci jest takie ważne? Ja z moja małą krasnoludką zamierzam się wybrać na mszę jak będzie już ciepło.

Szczerze przyznam, że rozumiem Twoją nieobecność w mrozy, jednak tegoroczna zima była dość łagodna  Faktycznie stanie przed kościołem w taką pogodę to jak nic choroba, ale wejście do środka mogłoby pomóc. Znam małżeństwa, które dzieci nawet parodniowe przywoziły w wózku do kościoła. Taki maluch dużo śpi i można wybrać Mszę w czasie jego drzemki. Według mnie z takim jest nawet łatwiej niż z chodzącym 

Łagodna? hm powiedzmy, że listopad był łagodny- jesień. Moja córka akurat wyszła ze szpitala. Niezbyt byłoby to odpowiedzialne z mojej strony gdybym ciągnęła ją wtedy do kościoła. A zima była chłodna- bądź co bądź dla takiego maluszka temp poniżej 0 nie jest idealna. Kościół kościołowi nie równy- stary, ogrzewany tylko oddechami? jakoś to do mnie nie przemawia, dlatego wolałam dmuchać na zimne i nie narażać Liwii na przeziębienie.

Mój synek jest bardzo aktywny. Dopiero niedawno zaczął się troszkę wyciszać. Myślę,że dopiero teraz nadszedł ten dzień...

Myślę, że rodzice sami intuicyjnie czują czy to ten moment czy nie. Nie ma reguły. Niektórzy są sami, nie mają wsparcia, a taka wyprawa z energicznym dzieckiem wcale do najłatwiejszych nie należy.

i tu cię zawiodę w naszym kościele msza dla dzieci bardzo się różni od tej dla dorosłych wtedy dzieci są akurat pępkiem świata i ksiąc potrafi oddać mikrofon małemu dziecku dlatego że ono akurat ma ochotę coś powiedzieć i ciągnie za przewód od mikrofonu a mało tego kiedyś powiedział do mocherowego towarzystwa któremu nie podobał się gwar w kościele z powodu dzieci że i tak siedzą w kościele od 6 rano i jak dzieci im przeszkadzają to niech idą do domu wreszcie z toalety skożystać ha ha ha uwielbiam swego proboszcza

Zazdroszczę takiego księdza- powinno byc takich więcej. To, że dziecko zapłacze, czy jest marudne to nie znaczy, że ma złych rodziców. Takie są po prostu dzieci! nie rozumiem tych potępiających wzroków kiedy dziecko jest niespokojne. Czasem mam ochotę wstrząsnąć takim kimś i wspomnieć przysłowie: "nie pamięta wół jak cielęciem był".

Ależ wcale mnie nie zawiodłaś, bo i ja widziałam Msze dla dzieci, które się sporo różniły. Mam jednak prawo wyrazić swoje zdanie na ten temat. Dziecko może mieć ochotę na wiele rzeczy, pytanie, czy mu na to pozwolić, czy to będzie dla jego dobra, bo zaprocentuje w przyszłości. A jak wyrośnie taki pępek świata, to uwierz, problemów wychowawczych nie tylko w kościele będzie coraz więcej.

Co do odzywki Twojego proboszcza ... jak to była taka Msza dla dzieci, to w pewnym sensie miał rację, ale jeśli wypowiedział się tonem, jaki przytoczyłaś ... cóż, chamstwo i poważanie autorytetu osób starszych ... chyba nie tędy droga.

Przyznaję, kościół kościołowi nierówny, ale nie powiesz mi chyba, że przez pięć miesięcy nie byłaś z dzieckiem na dworze przez jakieś dwie godzinki.

Jak jest marudne, to jego prawo, ale jeśli rodzice nie reagują na złe zachowanie, to już inna sprawa.