Spowiedź - jaką wolelibyście? - Forum

W konfesjonale chyba się sprawdza.Spowiedź powszechna to co innego.

Marzy mi się spowiedź - rozmowa.

Po co się spowiadać? 

Ja po spowiedzi czujęw się lżej.

Myślę,że nie powinniśmy spowiadać się dla księdza.

To zrealizuj marzenia :) Nic trudnego, zapewniam :) Warto nad tym popracować, a ideałem byłoby mieć stałego spowiednika. Wtedy można na konkretach pracować nad sobą. 

Spowiedź indywidualna jest trudna, ale za nic nie zamieniłbym jej na powszechną... 

...po tylu latach praktyki spowiedzi przy konfesjonale, nie wyobrażam sobie innego sposobu...

czasami taki temat gdzieś się trafia i wtedy zastanawiam się, czy faktycznie spowiedź ogólna nie byłaby "lepsza", mniej stresująca, bo kto szczerze wyznaje grzechy przed kapłanem - to samo zrobi na spowiedzi ogólnej...

gdyby tak było, myślę, że potrzebowałabym częstszych rozmów prywatnych z księdzem...chciałabym wówczas fizycznie się wygadać, nawet jeśli nie byłyby to grzechy...dla mnie - wierzącej i praktykującej katoliczce ,kapłan jest potrzebny ...

Spowiedź powszechna ma tę wadę, że ludzie mają tendencję do łatwego i pochopnego usprawiedliwiania się. Widzą często winę wszystkich dookoła, ale swojej własnej nie. Albo odwrotnie - obwiniają się za coś, czemu nie są winni. Spowiedź w konfesjonale pozwala na spojrzenie na nasze zachowanie i czyny z boku, z perspektywy osoby trzeciej - właśnie spowiednika. On powinien potrafić ocenić, czy zgrzeszyliśmy, często widzi to, czego my nie możemy dostrzec. Ktoś mądrze powiedział, że szatan zabiera nam wstyd, gdy grzeszymy i zwraca go u kratek konfesjonału. 

Jezus powierzył władzę odpuszczania grzechów Apostołom - myślę, że nie bez powodu :) 

Sprawa spowiedzi w kościele katolickim jest bardzo pokrętna. W Starym Testamencie jest mowa o spowiedzi serca, o tym, żeby spowiadać się bezpośrednio Bogu, w Ewangelii św. Mateusza jest mowa o tym, że uczniowie Jezusa mieli prawo okazywać miłosierdzie ludziom okazującym skruchę a tych którzy jej nie okazali można traktować jak poganina lub celnika, u Apostoła Pawła jest mniej więcej podobnie - należy ostrzec a jeśli nie ma poprawy wyklucza się go ze wspólnoty, ale to nie ma nic wspólnego ze spowiedzią uszną. Tak, jest mowa o Jezusie i jawnogrzesznicy, ale Jezus to jednak nie jeden z Apostołów. Oni mieli mnóstwo okazji do korzystania z przywileju rzekomo przypisanego im przez Chrystusa, ale z niego nie korzystali. Przykładowo - Szymon z Samarii, który popełnił grzech. Piotr nie wyspowiadał go, ale nakłonił go do wyznania grzechu Bogu:

"Odwróć się więc od swego grzechu i proś Pana, a może ci odpuści twój zamiar."

Jeszcze w VI i VII wieku jedynie zalecano spowiedź przed kapłanem. Dopiero tak jak napisała Isabelle - zasadnicza zmiana nastąpiła w 1215 roku. Co prawda Grzegorz VII gdy stał się papieżem chciał wprowadzić taki obowiązek, ale tak się nie stało. Rzeczywiście taka forma spowiedzi była dla Kościoła niezwykłym ułatwieniem właśnie przez względy polityczne i społeczne - zwłaszcza poznanie tajemnic ludzi ze wspólnoty i uzależnienie ich od siebie.

Będąc już w ogóle za jakąkolwiek spowiedzią byłabym za powszechną.

Jezus dość wyraźnie powiedział Apostołom: 

Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane». [J 20,19-23]

W Kościele nie zostało to zapisane w prawie od razu - co jest normalne, zwłaszcza w tamtych czasach. Wiele elementów było przekazywanych nieformalnie, zanim zostały potwierdzone w przepisach. 

Aha. Całkiem sympatyczna wybiórczość.

Na przytoczenie fragmentu Dziejów Apostolskich o Apostole Piotrze który grzesznika odesłał i go nie wyspowiadał jest wytłumaczenie o zapisach w prawie, a katolicy przytaczający przykłady o Apostole Pawle (również z Dziejów Apostolskich), który "spowiadał", mają rację? Jeśli obydwaj dostali przywilej od tej samej osoby w tym samym czasie, powinni z niego tak samo korzystać lub równocześnie sprzeciwić się i nie korzystać wcale a tu wychodzi na to, że albo jeden był niedoinformowany, albo drugi stosował nadużycie.

Dziwne, że trzeba było aż 1200 lat, żeby dopiero Innocenty III uznał taką formę spowiedzi. Grzegorz VII chciał zrobić to wcześniej, ale udało mu się tylko z celibatem (również lekceważąc słowa z Pisma Świętego mówiące o biskupie, mężu jednej żony), w którym chodziło przede wszystkim o uregulowanie spraw związanych z dziedziczeniem majątku przez dzieci duchownych. Przy okazji pomyślał o tym żeby zrobić coś ze spowiedzią, bo z niej jest następna korzyść - im więcej o kimś wiem, tym większą mam nad nim kontrolę. Katolicy posiłkują się tylko tym jednym cytatem, a to jest jedyny słuszny, którym można wyjaśnić tamto działanie Papieża. Ta instytucja nigdy nie przestanie mnie zadziwiać :)

Gdyby stanowisko dotyczące spowiedzi było takie jasne, byłoby takie dla wszystkich wyznań, a jednak nie jest.

Wypowiedziałam się już co prawda w temacie - dodam tylko, że cieszę się, że w KK Miłosierdzie Boga ma ciągle tak wielkie znaczenie, że Pojednanie z Nim jest Sakramentem ;)

spititout, czyli Jezus wkręcał? Na to wychodzi... bo jak inaczej mają się Jego Słowa do Twojej wypowiedzi?

Podaj dokładne namiary, proszę.

Spititout, jest jeszcze opcja, ze ten człowiek z fragmentu nie dostał rozgrzeszenia, bo Piotr poznał, że nie ma w nim chęci poprawy, dlatego fajnie, jakbyś podała namiary na ten fragment.

Spoko, zawsze znajdzie się jakieś usprawiedliwienie :)

Warto poczytać, co piszą osoby, które często korzystają ze spowiedzi - zazwyczaj podkreślają, jak wiele im daje.

Polecam lekki, ciekawy i krótki tekst: Szansa dla umarłych.

Ja tez mam swojego stałego spowiednika i taka spowiedź mi nie przeszkadza. To nasz proboszcz i jak na swoj wiek jest calkiem na czasie i nawet pożartować umie. Córka ma już swoją pierwszą  spowiedź za sobą. Niestety nie byłam z nią ja i do proboszcza nie poszła. Teraz 7 maja ma kolejną i ja idę razem z nią i będe się starała aby poszla wlasnie do tego księdza.

Ja jako dziecko nie lubilam chodzić do spowiedzi, zawsze bylam jakas estresowana, teraz po latach wiem, że to kwestia osoby do której się chodzi.

A spowiedź powszechna i tak jest w naszych kościolach. Zawsze na początku przecież. Wtedy można pozbyc się lekkich przewinień dnia codziennego.

http://forum.wiara.pl/viewtopic.php?f=23&t=21840&sid=30ffbc7d3b6c472bfdf94569f95a9066

No właśnie widzę - dla Kościoła katolickiego zawsze się znajdzie, przy innym wyznaniu albo jego braku odpowiadamy jednym zdaniem i emotkami albo powtarzamy jedne ze swoich standardowych tekstów :)

To miło że im coś daje, ale zamiast schodzić z tematu "skąd się wzięła", popatrzmy na historię Kościoła na przestrzeni lat.

Ja też polecam lekki, ciekawy i krótki tekst:

http://www.eioba.pl/a/2oaf/wielka-tajemnica-spowiedzi

:)