Prośba o udzielenie odpowiedzi - Forum

tego nikt nie wie komu odpowiadają i na jakiej zasadzie , ja też nie doczekalam się kilku odpowiedzi . eksperci chyba nie zaglądają na swój profil i do skrzynki odbiorczej . zawsze odpowiada ginekolog i pediatra :) , oni mają czas na to by pomóc , doradzić itp.

Kiedy ostatnio wyszłas z domu dla samej siebie? nie na spacer z dziećmi tylko tak by wyjść  wyłacznie dla przyjemnosci?

Może warto spróbować jeszcze raz, ponowić pytanie.. 

Nie wiem kiedy zaglądają, pewnie zajęci swoim życiem..

Joanno wątek dodałaś 2tygodnie temu a nie jak napisałaś trzy tygodnie. Po drugie nikt z nas nie wie na jakich zasadach odpowiedzi udzielają eksperci. Moż epo prostu mają inne zajęcia a na forum są okazyjnie

Sylwiaws na spacer sama nie wychodziłam dawno , u manikiurzystki byłam 2 tygodnie temu . Cóź poradzić taki los matki dwójki dzieci , której mąż  uważa że skoro ma się dzieci to trzeba się nim poświęcić w imię swoich potrzeb i marzeń  Ale jakie ma to związek z moim pytaniem ?  Gocha 2323 Prawnik może mieć czas aby udzielić porady prawnej i ginekolog a psycholog nie ? Jeżeli pediatra dziecięcy może chcieć pomóc to psycholog dziecięcy też. Nie czas lecz chęci się liczą . Może nie jestem w temacie pracy i  związanego z tym posiadania czasu dla wszystkich bo jestem na urlopie wychowawczym ale jeżeli się wykonuje pracę trzeba dbać o swoich klientów  a nie mieć ich daleko w d...

Może napisz do niego bezpośrednio na pocztę... w tak dużej i różnorodnej ilości wątków na Forum mógł nie zauważyć Twojego...

A ma i to duzy.Bo moze warto wyjsc z domu i poszukac pomocy u człowieka z krwii i kosci a nie czekac na odpowiedz w interencie. Rozumie,ze masz obowiazki w domu. Ale warto zrobic cos dla siebie.Poszukaj psychologa w swojej okolicy i idz do niego.Z Tojej wypowiedzi , która napisalas do tego  portalowego wynika,ze nie masz lekko i że miałaś: "Kiedy dopada mnie bezsilność i bezradność płaczę i myślę o ucieczce gdzieś daleko od tych wrzasków , jęków , marudzenia. Bywało i tak że miałam myśli samobójcze. Nie wiem już po prostu jak mam z nią postępować aby ona nie jęczała. "

Zobacz więcej: https://www.familie.pl/Forum-10-434/m1152141-0,Lek-separacyjny-a-moze-cos-innego.html#ixzz3Gibxhe1o

Ja bym tego nie bagatelizowała, bo moze byc tak,ze jakas cześć problemu moze być...w Tobie.  Moze jestes tak zmęczona,ze wszystko odbierasz ze zdwojona siłą. To nie jest moja próba obrazenia Ciebie. Poprostu sama wiem,ze odbieramy świat inaczej jak jestesmy rozgoryczeni i zmeczeni. Życze powodzenia i by szybkiego uwolnienia sie od złego nastroju i zmęczenia.  

Sylwiaws ma racje - poszukaj poradni u siebie, albo choćby idąc z dzieckiem do lekarza zapytaj o siebie...szukaj pomocy gdzie możesz - dobrze, ze zapytałas i tutaj, ale nie ograniczaj się do internetu, bo w takich sprawach jak Twoja ważne jest też żeby był kontakt bezpośredni na odległość trudno pomóc psychologowi. Powinnaś tez adbać o swoje samopoczucie - wyspać się albo zadziałać jakimiś suplementami dietą - wiem na pewno że powinnas zażyć kwas foliowy bo on chroni przed depresją i trzeba uzupełniac go stale, bierz magnez, bo Twoja odporność może byc zagrożona przy stałym przemęczeniu, działaj na poprawę swojego samopoczucia i dodanie=a sobie energii ja np piję na to zioła Energia i Witalność, ale ty mozesz iść na spacer jeśli to Ci pomoże i chyba powinnaś zostawic dziecko ojcu na jakoś czas i wyjść gdzieś bez potomstwa, sama albo z kolezanką - zadbaj o siebie - koniecznie, bo szczęśliwa matka - to szczęśliwe dziecko :)

Przepraszamy za zwłokę psychologa. Właśnie zmieniamy tego Eksperta. Zachęcam do zadawania pytań w niedalekiej przyszłości. :)

wszystko się wyjaśniło:)

Dziękuję za pomocne odpowiedzi , tylko że to nie jest takie łatwe. Przy zapracowanym mężu i chorujących dzieciach nie mam czas aby pójść do psychologa dziecięcego , a co mówić o wyjściu samej.

Wiesz, musisz być trochę egoistką, powinnaś mieć choć chwilkę czasu tylko dla siebie...

Egoistka to ja jestem w wydawaniu pieniędzy na zakupy w necie . A odnośnie szukania pomocy we wrześniu byłam u psychiatry , który właśnie stwierdził abym szukała pomocy u psychologa dziecięcego . Ale do tej pory nie byłam bo wiem jaka będzie reakcja mojego męża na wyjście i szukanie pomocy i że nie będzie mieć czasu aby zostać z córką  (który de facto stwierdził 3 miesiace temu że jestem psychicznie chora ponieważ krzyczę na cały dom)

W Twojej sytuacji nie ma co patrzeć na mężą. Idź do ludzi, szukaj pomocy, nie oglądaj się na nikogo!!! Jesli Mąż nie zostanie z dzieckiem, poproś babcię, sąsiadkę, koleżankę..Kogokolwiek...A co stwierdzenia Twojego męża, że jesteś chora psychicznie...Czy on nie przyczynił się do Twojego stanu? Myślę, że chyba tak, więc mu to powiedz.Czas, abyś postawiła się trochę i zaczęła dbać o siebie.

musisz myśleć o sobie i znaleźć sposób na wyciszenie - tak ni emoże być, ze dajesz sie stłamsić mężowskiemu zacietrzewieniu - musisz zadbać o swoje zdrowie bo inaczej wszystko pierdyknie. chocia zjakieś krople, Nerwosol, albo zioła na Relaks i Przyjemność spacer - nie możesz dać się stłamsić i zamknąć w domu - walcz o siebie 

Przeczytałam twój wątek który napisałaś do eksperta i powem ci że u mnie jest podobnie. U mnie różnica wieku między dziećmi to też 2 lata. I  czasem dzieci się leją i krzyczą a czasem się kochają i przytulają. I nie bardzo chce mi się wierzyć że wrzeszczą u ciebie non stop. Bo na pewno są momonty kiedy starszy syn przyjdzie i powie kocham cię mamo i przytuli się - i wtrdy cała złość  znika i właśnie wtedy "naładuj akumulatory spokoju i miłości" To jedyny sposób bo inaczej można sfiksować! Ja też muszę sama zajmować się domem a do tego pomagam jeszcze mężowi w gospodarstwie kiedy starsza jest w przedszkolu a młodsza mi "pomaga". Jakby tego było mało to wykaćczamy dom i przeprowadzka jest na dniach (czekamy na meble) więc mam kompletną kołomyję teraz. Ale staram się jakoś znaleźć troszkę czasu dla siebie. Jeśli wogóle można nazwać to czasem dla siebie bo teraz chwilowo starsza córka patrzy na bajkę a młodsza siedzi mi na kolanach i pomaga pisać.

Im dziecko będzie starsze to będzie mądrzejsze i więcej będziesz mogła zrobić. U mnie mycie podłogi to też masakra. Starsza rozumie że mama myje i siedzie grzecznie patrzy na bajkę i nie zejdzie aż wyschnie ale młodsza robi ozdoby podłogi swoimi stopkami. Prasowanie tylko wieczorem jak śpią. A kładę je spać o 19 tak żeby o 19.30 spały. Wterdy można z robotą podgonić, a i nie ma problemu ze wstaniem rano do przedszkola.

Jeśli chodzi o zmianę pieluszki to u mnie też nie było to łatwe, ale młodsza patrzyła jak załatwia się starsza i papugowała, więc jak mała miała rok i tydzień to zrezygnowaliśmy z pieluch, puki miała chęci wołać i teraz pieluszka a właściwie pieluchomajtka jest tylko na noc. Pieluchomajtkę łatwiej jest założyć bo zakłada się jak majtki i nie musi dziecko spokojnie leżeć lub siedzieć żeby ją zapiąć. Są trochę droższe ale dużo wygodniejsze. Wpadki przy takim małym dziecku zdarzay się na początku nawet kilka razy dziennie ale było lato i mała była głównie na dworzu więc nie było dużego problemu.

Napisałam jak jest u mnie i też nie jest łatwo ogranąć dwójkę maluchów. A mieszkamy jeszcze z moimi rodzicami którzy nie pomagają w wychowaniu tylko raczej przeszkadzają. Bo przypilnować mi małych nie przypilnują tylko pouczają że tak źle a tak nie dobrze i tylko wkurzają.

Głowa do góry. Trzeba myśleć pozytywnie i widzieć szklankę do połowy pełną a nie pustą.

To prawda! Ładnie to napisałaś pszczolka81, niejedna z nas to samo przechodzi. Łatwo nie jest ale dzieci tak szybko dorastają ..za chwile twój dom zrobi się pusty.. bo dzieciaki są z nami tylko na chwile i trzeba im pomóc by śmiało weszły w życie.. Może trzeba Ci po prostu odpoczynku. Wyrwi sie czasem chociażby pobiegać lub zrobic coś dal siebie.. Czasmi nie mamy za wiele możliwości ale trzeba wykorzystac to co można, chociażby spacer po lesie..

Trzymaj się! Będzie dobrze!

Dziękuję za miłe słowa wsparcia i otuchy . Nie zawsze dzieciaki wrzeszczą , ale odkąd syn poszedł do przedszkola zaczął chorować Niby nic poważnego ale córka się zaraża , a ponieważ jest młodsza gorzej sobie radzi Z chorobą . Przechodziliśmy 2 razy  katar z kaszlem ( obydwoje )  zapalenie pryszczykowe jamy ustnej  ( oboje)  i zapalenie oskrzeli ( Marysia ). Siedzenie z nimi w domu i niemożność wyjścia z nimi na dwór to koszmar. Słuchanie  12 godzin dziennie marudzenia , ryków i wrzasków a w nocy popłakiwania doprowadza mnie do szału. Urlop rodzicielski mi się skończył w związku z tym mąż jeżdzi na taxi od rana do wieczora . Żeby coś załatwić na mieście albo wyjść  przewietrzyć się muszę się pytać męża czy znajdzie czas aby posiedział z córką w domu. Rzadko kiedy ma czas , a jak już znajdzie  to póżniej wypomina mi że przeze mnie mało zarobił . W desperacji  zaczęłam szukać niani dorywczo na 2 , 3 godziny w tygodniu. Jak na razie  potencjalne opiekunki przełożyły spotkanie z piątku na poniedziałek. Zobaczymy co będzie dalej . Mąż będzie się buntować  szczęście że dostaję od rodziców  trochę kasy , bo przecież on jest przeciwny aby ktoś obcy opiekował się dziećmi. Moja mama czasem zabiera do siebie Jasia ale to i tak  nic nie zmienia bo Marysia jest jak rzep od psiego ogona chodzi krok w krok wpycha mi się wszędzie , zagląda do śmietnika wchodzi na stół , opiera się o niego ryzykując upadek , minuty spokoju nie ma . Marysią nikt inny się nie zajmuje tylko ja i sporadycznie mąż. Moi rodzice nie daliby rady zająć się dwoma szatanami .Wieczorem jestem tak zmordowana że nie mam siły na prasowanie  nie mówiąc o ćwiczeniach gimnastycznych. Pani doktor przy ostatniej wizycie lekarskiej zaproponowała mi dietę ale przy tych moich stresach  i napięciach nie mogę przestać podjadać . Podobno to taki etap życiowy pt Małe dzieci , pewna pani psycholog mi powiedziała ( jakbym nie wiedziała) w którym matka sama musi zapitalać i robić za sprzątaczkę nianie , kucharkę i pielęgniarkę . Trzymajcie kciuki żeby znalazła się opiekunka , bo  jak tak dalej będzie strzelę sobie w łeb . Ostatnie przeżycia związane z zatkaną rura pod zlewem ( i powodzią w kuchni ), zepsutą zmywarką  oraz  zepsutym samochodem w dniu urodzin córki powaliły mnie tak że przez 3 dni miałam migreny .

Z tym strzelaniem sobie w łeb to poczekaj aż dzieci urosną na tyle by się  usamodzielnić i wyprowadzić na swoje, bo teraz nikogo tak bardzo nie potrzebują jak ciebie!

 Jesteś najważniejszą osobą w ich życiu! Dasz rade! Każda z nas daje rade! A łatwo nie jest.

Uwierz w Siebie! Pokonasz trudności! jestem pewna! :)