Każda samogłoska jest zbiorem określonych ruchów artykulacyjnych warg, języka, podniebienia miękkiego oraz fonacyjnych, czyli drgań strun głosowych. Tylko precyzyjne ich wykonanie gwarantuje czystą i wyraźną wymowę, która decyduje o zrozumiałości naszej mowy.
Poniżej znajdziesz zasady artykulacji samogłosek ustnych, dzięki którym możesz skorygować lub udoskonalić swoją wymowę i dykcję.
Samogłoska „a”
Wymawiamy ją swobodnie puszczając żuchwę i rozchylając usta (żuchwa opada tu najniżej i najswobodniej spośród wszystkich samogłosek) i lekko odsłaniając górne zęby.
Pamiętamy o tym, by kącików ust nie rozciągać na boki.
Pilnujemy, by język leżał swobodnie na dnie jamy ustnej, a jego czubek lekko dotyka na nasadę dolnych siekaczy.
Samogłoska „e”
Samogłoskę „e” wymawiamy przy nieco mniejszym otwarciu żuchwy (połowa odległości między otwarciem przy samogłosce „a” a zwartymi zębami).
Zęby są lekko odsłonięte, kąciki ust lekko rozciągają się na boki, jak w delikatnym uśmiechu.
Język w środkowej części unosi się ku górze, delikatnie napiera na nasadę dolnych siekaczy.
Samogłoska „i”
Wymawiając samogłoskę „i” musimy pamiętać o dość silnym rozciągnięciu i spłaszczeniu warg. W takiej sytuacji rozwarcie szczęk jest najmniejsze (żuchwa podniesiona do połowy odległości między samogłoską „y” a zwartymi zębami).
Język jest najsilniej przesunięty ku przodowi, jego czubek mocno napiera na nasadę dolnych zębów.
Środkowa część języka wyraźnie unosi się ku górze.
Samogłoska „o”
Jednym z najważniejszych czynników decydujących o prawidłowej wymowie tej samogłoski jest zaokrąglenie i lekkie wysunięcie warg do przodu.
Żuchwa opada podobnie jak w przypadku samogłoski „e”.
Tylna część języka unosi się, czubek pozostaje w dolnej pozycji.
Samogłoska „u”
Podobnie jak w przypadku samogłoski „o” mocno ściągamy wargi, wysuwamy je jednak bardziej, tworząc mały otwór jak przy gwizdaniu.
Język cofa się, jego tylna część silnie się wznosi, ale czubek powinien pozostać w dolnym ułożeniu.
Żuchwa znajduje się w położeniu podobnym jak przy wymowie samogłoski „y”.
Samogłoska „y”
Wymawiając samogłoskę „y” zbliżamy do siebie szczęki (nie zaciskając ich), spłaszczamy wargi, ale mniej niż w przypadku głoski „i”.
Czubek języka silnie dotyka nasady dolnych zębów, środkowa część wysklepia się ku górze.
Pozdrawiam:)
