Dziecko w kuchni - czy to może się udać? - Forum

Pomimo, żę moja Madzia nie ma jeszcze 2 lat muszę znajdować jej zajęcia w kuchni. Jest zbyt ciekawska by móc zająć się czymś innym, gdy z kuchni dochodzą intrygujące dźwięki i zapachy. Szukam jej dodatkowych zajęć w stylu wrzucanie składników do miski, oglądanie i dotykanie warzyw (oczywiście bez próbowania się nie obejdzie), układanie składników na pizzy... Uwielbia wąchać wszystkie przyprawy... Wydaje mi się, że lepiej wdrażać ją od małego... Ja nie pomagałam i nigdy nie interesowałam się tym, co robi w kuchni mama czy babcia i bardzo mocno dziś tego żałuję... Pomimo, że mam już swoje lata to bardzo często zdarza mi się dzwonić z jakimś głupim pytaniem do mamy, bo pomimo, że w internecie jest wiele przepisów, to ja szukam tego domowego smaku :)

Ja z moją chrześnicą (4 latka) robię kanapki. Julia zawsze nakłada plasterki wędliny i sera (nie wiem dlaczego, ale zawsze po położeniu na chleb poklepuje je). Posypuje galaretki i lody owocami i czekoladą, sama nakłada sobie makaron (do rosołu lub spagetti), miesza galaretkę (na sucho), oraz budyń z zimnym mlekiem. 
Zawsze zanosi do pokoju cukiernicę, talerzyki do ciasta, widelczyki i łyżeczki. Talerz z kanapkami lub ciastem (w tym przypadku ja jej asystuję - tak w razie, gdyby coś poszło nie tak). Nalewa sobie również sok i mleko do szklanki.

Próbowałam ale ilość glupich pomysłów w głowie mego synka jest zbyt duża. Nie mogłam opanować jego pomysłowości w kuchni.

Będę co jakiś czas probować i sprawdzać czy już "dorósł"/

Patryk też mi w uchni pomaga bez tego by się nie obyło :) przyprawia kotlety, wrzuca chleb do jajka, pomaga przy robienu kanapek itp bardzo to lubi i nie widzę powodu żeby mu zabraniać :) 

Ja tylko czekam az Zuzia podrosnie troszke i zaprosze ja do kuchni!:)

Aczkolwiek teraz sama przychodzi i najczesciej bierze szmatke i wyciera podłoge!:D

Ufff... Nie jest jednak ze mną tak źle. Ja mam bzika na punkcie czystości i nic dziwnego, bo mam raczkujące dziecko, które zjada każdy paproch! Często myję podłogę a starsza córka widząc to naśladuje mnie. Szmatką, chusteczką lub czymkolwiek myje podłogi, lustra, szafę i wszystko inne. Gdy robi to wtedy jak jest ktoś u nas, to słyszę niemiłe słowa na swój temat i że niedługo moje dziecko nie będzie umiało się bawić tylko będzie sprzątać... a ja pamiętam, że maluchy mają taki etap naśladowania i to nie tylko w kwestii sprzątania :)

Młody musi koniecznie stać przy kuchence i mieszać zupę... nawet wtedy gdy "zupą" są ziemniaki :)))) Wczoraj stwierdził, że jest już średni i że może sam obierać jabłko. Może i średni jest ale obieranie Mu nie wyszło. Niemniej nie bronię Mu "pomagania" i zachęcam do tego by razem ze mną szalał w kuchni.

U nas chłopcy są już dość duzi:) Zapraszam ich często do kuchni na wspólne pichcenie:) Ostatnio smażyli z Tatą ryby:) Kuchnia wyglądała jak po bombardowaniu, ale zabawy było co nie miara:)))

Oj Tymek, to zawsze mnie rozbawi - musisz mieć z nim wesoło Kasia!:D

Julka wczoraj podawała mi cebulę do zapiekanki i postanowiła od razu ją obrać - szkoda, że zamiast do kosza to na podłogę:)

Poza tym uwielbia podjadać - czy to jajko do sałatki, czy surowa marchewka do zupy, czy pietrucha - ale to akurat dobrze, bo zawsze w ten sposób ma coś w brzuszku i to najczęściej coś zdrowego!

Michaś uwielbia zajecia kuchenne...bardzo chce pomagać...:) Ja nie zawsze mu na to pozwalam niestety;)

No właśnie... Ja też, a bo to się spieszę, abo bałagan Julka robi, a bo to ma być inaczej itd. itp.... I myślę sobie, ze to jest nasz częsty błąd - odsuwanie dziecka od tego typu zajęć. Za parę lat będziemy je prosić, by samo zrobiło sobie kanapkę albo zmyło naczynia...

A ja własnie kiedys miałam bzika, ale po rozmowach z lekarzami i biorac wszystko na logike - spasowałam ;)

I doszłam do wniosku, ze jak dziecko ma cos zjesc z podłogi to i tak zje:)

Najlepsza dbałosc o czystosc, jest gorsza niz troszke brudu.

Zreszta własnie tez w taki sposob, zyskuje dziecko odpornosc.

A co do tej szmatki, to jest etap własnie tak jak mowic, nasladowania. U mnie np córka bierze kredke i udaje ze oko maluje!

Ja mam jeszcze trochę czasu na to by Krystian mi pomagał, ale pamietam jako dziecko zawsze z mamą robiłam rózne rzeczy, ciasta,kanapki,obiady itp, i to dość długo a teraz sie z tego cieszę bo umiem gotować

Zuzia uwielbia być w kuchni i pichcić po swojemu...pozwalam jej na wzięcie tych samych składników co ja (oczywiśćie z umiarem ,po troszku) wtedy Zuza bierzę swoje garki,talerze (te zabawkowe) i razem robimy,po wykonaniu dzieła jest bardzo szczęśliwa i odrazu biegnie do taty się pochwalić.... a mamie pozostaje godzinne sprzątanie ,ale warto gdy się popatrzy na radość dziecka

Na razie moje dziecko jest za małe do pomocy w kuchni, ale jak podrośnie jestem za.

Pomaga:)

Zawsze razem :)

Gdy POla była maleńka zabierałam ją ze sobą do kuchni w leżaczku. Teraz, gdy to możliwe, wspólnie przygotowujemy posiłki. W jaki sposób? Pozwalam jej mieszać, ugniatać, roztrzepywać. A jeśli to nie możliwe proponuję aby przygotowała posiałek dla mnie korzystając ze swojej mini kuchni Tefal:)

Benek od dawna mi pomaga.Zaczęło sie od "trzepania" jajka, a teraz pomaga mi w robieniu ciast.Jeśli mam ciasto do wałkowania zawsze dostaje swoją część i sam coś wycina.Szszłyki yły u nas sposobem na jedzenie owoców.Sam zrobił i je zjadł.Obecnie robi już bardzo duzo:rozbija mięso na kotlety, z pokrojonych warzych zrobi surówkę,wysmaruje blaszkę do ciasta a w sypaniu cukru pudru jest niezastąpiony

Blankę już powoli do tego tez przyzwyczajam.

Mój syn ma większe zacięcie do kucharzenia niż ja tak więc nie tylko pomaga ale też przygotowuje bardzo dużo, nie pozwalam mu tylko gotować na kuchence ani samodzielnie wkładac i wyjmowac z piekarnika. Prawie samodzielnie piecze ciasta, rozbija jajja, kręci pianę, miesza ciasto itp

A zaczęło się niewinnie od babeczek dra. oetkera